21 Juli, Boekarest

Na een niet al te goede nacht, wat betreft slapen. Vooral omdat we 3 keer kaart- en 2 keer paspoortcontrole hadden en dus vaak wakker werd gemaakt. Werd ik om 06uur wakker. Het was net licht en toen ik naar buiten keek zag ik een rode zon op komen. Prachtig! Om 06.35 kwamen we aan in bucuresti Nord. Na een zoektocht van een uur zijn we in tram 20 gestapt die naar het centrum zou rijden, dit was echter niet helemaal waar.

Na een half uur zijn we ook maar weer uit deze tram gestapt en via een aardige Taxi Chauffeur die ons wel naar een Hostel kon brengen kwamen we bij een Hostel aan die omgerekend 22,50 per nacht was voor 2 personen. Een goede prijs. Inmiddels was het 10 uur, aangezien we nog erg moe waren besloten we nog een paar uur te slapen. Om 14uur werd ik weer wakker en na een duoche en een hapje eten kon ik achter de computer die in het Hostel staat. Na een uurtje of twee te gecomputerd te hebben heb ik wat muziek geluisterd en zijn we de stad in gegaan. Inmiddels was het al over zevenen.

De stad hebben we helaas niet gezien omdat we nog voor de binnenstad een Pizzahut vonden. Na een pizza en en drankje waren we rond een uur of tien weer in het hostel. Na een praatje met een Poolse man uit Wroclaw en een Spaanse man uit Bilbao ben ik rond een uur of elf gaan slapen.

20 Juli, Sofia, reis naar Boekarest

Om 08uur onze tijd, 09uur Bulgaarse tijd werd ik wakker door een luid geroep 'SOFIA!' van de conducteur van onze wagon. Meteen bij het aankomen hebben we de trein van 19:30 naar Boekarest geboekt voor 14 Lev, ongeveer 8 euro.

De stad Sofia was op een paar mooie pleinen en gebouwen na niet zo interessant, gelukkig waren we hier maar een dag. Rond 15 uur waren we weer terug op het station waar we eerst twee uur hebben gezeten en gelezen op het perron. Hierna hebben we wat eten gehaald voor onderweg en om 19:30 vertrok de trein naar Boekarest, mooi optijd dus! Tot Mezdra was de natuur buiten prachtig! We reden ruim twee uur langs een wilde rivier tussen de hoge heuvels en rotspartijen door. De trein zat goed, alleen slapen wilde niet echt.

19 Juli, Belgrado en reis naar Sofia

Na een goede nacht werd ik om 11.30 wakker. Na een heerlijke douche en een praatje met de mensen in het Hostel over de afgelopen nacht zijn we de stad in gewandeld. Na brood te hebben gekocht hebben we ons ontbijt weer opgegeten onder het standbeeld op het Republika plein.

We wilden allebei nog een gebouw zien dat in 1999 doelwit was van NAVO bombardementen tijdens de Balkan oorlog. Het waren twee gebouwen aan weerszijden van de weg die waarschijnlijk aan elkaar vast hebben gezeten. De gebouwen zaten vol met enorme gaten en stonden op sommige plekken duidelijk op instorten.

Hierna zijn we naar een mooie grote Tempel gelopen waar we eventjes in zijn geweest. We waren allebei best wel moe dus besloten we weer terug te lopen. Na een wandeling van ongeveer een uur kwamen we weer aan bij het Hostel. Hier hebben we tot 19.50 gekletst met de mensen daar, toen moesten we afscheid nemen en zijn we naar het station gelopen.

Eenmaal op het station (20.40) stond de trein er al en we konden gelijk instappen. Onze hut besont uit drie bedden aan een kant waarvan er twee gebuikt gingen worden vannacht. Verder was er een stopcontact en een kastje met een spiegel erop. Dehut was bekleed met bruin plastic dat moest lijken op hout, wat wel gezellig maakte. De bedden lagen heerlijk en met ruim een uur vertraging (22.30) vertrokken we uit Belgrado. Van ongeveer half twaalf tot negen uur heb ik heerlijk geslapen.

18 Juli, Belgrado

Om ongeveer 10.30 werd ik wakker. Rond elf uur zijn we de stad in gelopen opzoek naar een bakker, we moesten nog ontbijten. Na wat brood te hebben gegeten in de schaduw van een groot stambeeld op het Republika plein zijn we opzoek gegaan naar een internet cafe. Dit was zo makkelijk nog niet, dus na een half uur nog niks gevonden te hebben besloten we het in een elektronica winkeltje te vragen. Volgens de man die daar werkte kon je in een Mac Donalds in de buurt internetten. Ik geloofde het al niet maar toch zijn we er heen gelopen. Inderdaad hadden ze hier geen internet. Weer terug op het Republika hebben we het nog is gevraagd en aan de overkant van het plein zat een enorm internet cafe. Hier hebben we 2,5 uur kunnen internetten.

Hierna zijn we naar het station van Belgrado gegaan om de trein naar Sofia van de volgende avond te reserveren. Deze trein ging om 21.15, aangezien de prijs (1000 Dinar, 10 euro p.p) hadden we een twee persoons kamertje gereserveerd. Na eventjes te hebben rondgekeken op het oude en stille station van Belgrado zijn we weer naar het centrum gegaan waar we wat hebben gegeten voor de avond. Inmiddels was het al rond acht uur toen we terug in het Hostel waren. Het was erg gezellig daar met Pambos uit Cyprus, Pedro, de Argentijnse Zwitser die zes talen sprak, een Chineze Canadees, een Nederlandse man met zijn vriendin uit Estland en een Brit.

Om een uur of elf zijn we naar buiten gegaan om het nachtleven van Belgrado(, dat de beste stad van Europa zou zijn op dat gebied,) te gaan proberen. Na een uurtje te hebben rondgelopen kwamen we terrecht in het Kalemegdan Park, waar we muziek hoorde. Dit bleek een soort van klassiek orkest te zijn dus dat werd hem niet. Via een aardige Servier kwamen we in een gezellige kroeg terrecht, dit was alleen niet echt helemaal wat we zochten dus na een drankje zijn we ook hier weer weg gegaan en de stad weer in gelopen. Het was wel druk op straat, maarja, waar gaat iedereen heen was de vraag. Volgens Pambos, de Cyprioot in het Hostel, waren er een paar clubs bij de rivier. Na een erorme brug te zijn gepasseert zagen we inderdaad wat gezellige soort boten in het water liggen waar muziek uit kwam. De eerste was prive dus zijn we bij te tweede naar binnen gegaan.

Het was heel erg gezellig en druk binnen, het bestond uit 3 verdiepingen waarvan de bovenste twee gebruikt werden als dansvloer. De sfeer was erg goed en de muziek ook. Na anderhalf uur werd ik opeens hard aan de kant geduwd, vervolgens kreeg ik nog een duw en een stomp in m'n maag. Tot zover want de security bracht hem naar buiten. Ik had geen idee wat de rede was, maar ik was het al snel weer vergeten en ging vrolijk verder. Toen het kwart over drie was besloten we naar buiten te gaan omdat de tent binnen een half uur toch zou sluiten. Omdat Dennis eventjes naar het toilet moest ging ik eventjes op het balkon kijken. Er stonden heel veel mensen buiten en ik had er al niet zo'n goed gevoel over. De enige weg was een loopbrug over het water naar de kant. We liepen weer richting de brug. Na 30 meter kreeg ik opeens een harde klap tegen m'n achterhoofd, mijn eerste reactie was heel hard weg rennen en dat was maar goed ook. Toen ik heel eventjes achterom keek zag ik dat ik gevolgd werd door minstens 4 gasten die ons waarschijnlijk hadden staan opwachten om een onbekende rede. Ik rende voor m'n leven want ze waren met veel en best breed, daarbij dus ook erg agressief. Ik merkte dat ik een stuk sneller was en eenmaal op de hoge brug kon ik een beetje overzien of ze nog achter me aan zaten. Opeens zag ik iemand naar de trap rennen dus ik besloot maar weer te gaan rennen. Midden op de brug was het stil. Ik vreesde het ergste voor Dennis omdat ik hem niet meer zag, maar terug gaan was voor mij ook geen optie. Ik wilde net SMS'en dat ik naar het Hostel was toen ik hem opeens aan zag komen rennen. We waren allebei dood op, in de verte doemde een rennend persoon op dus we begonnen weer te rennen. In een steegje konden we eindelijk eventjes uitrusten. Dennis had een klap tegen zijn kaak gehad maar was verder okey. Opeens verscheen er weer een rennend persoon aan het einde van de steeg dus we moesten weer rennen.

In het Hostel hebben we eerst wat gedronken en een kwartier op de bank zitten uithijgen. Ik probeerde een rede te vinden voor die gasten om ons aan te vallen, maar die vond ik niet. Misschien dat zij ons of mij als de rede zagen dat een van hun naar buiten moest? Eenmaal in bed kon ik nog niet goed slapen. De Zwiter, Pedro, zette de Airco uit en liep de kamer uit, een meisje zette hem weer aan en liep de kamer ook uit, Pedro kwam weer terug en zette hem weer uit. Vervolgens kwam dat meisje weer terug en zette hem weer aan. Het laatste wat ik hoorde was dat Pedro hem weer uit zette. Dit geweldige tafereel deed me het voorval van de afgelopen avond gelukkig even vergeten.

Jammer genoeg was het nachtleven van Belgrado niet zoals we het ons hadden voorgesteld. Maar afgezien van het laatste uur heb ik het wel gezellig gehad!

17 Juli, Belgrado

Om 05.30 werden we wakker gemaakt voor paspoort controle. We stonden ergens midden op een rangeer terrijn in Slovenie. Ik lag nog heerlijk dus ik viel zo weer in slaap. Toen we van locomotief moesten wisselen bij de grens werd ik weer wakker. Tot aan Zagreb heb ik ook weer geslapen. Hier werd ons rijtuig van de rest van de trein, die naar Boedapest ging, gescheiden wat wel heel erg apart was. Er kwam een kleine diessellocomotief voor die ons een paar sporen verder rangeerde. Vervolgens werden we weer meegenomen naar hetzelfde perron alleen 100 meter verder, hier werden zes rijtuigen achter onze wagon geplaatst. Dit rangeren ging er niet bepaald rustig aan toe. Het remmen deden ze niet voorzichtig...zacht uitgedrukt... Er viel dus nog wel is wat om. In Zagreb stapten alle 50 Amerikanen uit, die dat ook niet zachtjes deden, hier moest natuurlijk ook nog eventjes naar gezwaaid worden!

De rest van de reis verliep goed, in Kroatie kregen we 3 keer paspoort controle en in Servie 1 keer. Iets voor Belgrado kwamen we langs woonwijken die je normaal alleen op het journaal ziet. Deze mensen wonen in huizen die gemaakt zijn van alluminium golfplaten, hout en textiel. Als je daar dan als 'rijke westerling' langs komt is dat best ontroerend om te zien!

Om 13.40 kwamen we aan in Belgrado, dus ongeveer anderhalf uur vertraging die we in Italie hadden opgelopen. Aan het einde van het perron stond een man die aan ons vroeg of we opzoek waren naar een Hostel. Dit waren wij natuurlijk, zijn prijs was 10 euro per persoon per nacht (pppn).Dit was zijn eigendom, vandaar de lage prijs vertelde hij. Hij zij ook dat het er allemaal heel erg goed uitzag binnen. Natuurlijk wilden we dit eerst met onze eigen ogen zien, want voor die prijs..... Dit bleek echt waar, het apartement was voorzien van alle luxe en de mensen waren heel erg behulpzaam. De Airco deed het goed en ze hadden van die gaasramen waarmee je de vele muggen tegenhoudt.

Hierna zijn we nog eventjes de stad in gegaan. Wat ons meteen opviel was het roekeloze rijgedrag van de Serviers. Een rood licht zien ze hier meer als een mogenlijkheid op te stoppen en als het voetgangerslicht groen wordt komen de autos ook nog van alle kanten omdat ze 3 lichten tegelijkertijd op groen gooien.... Vergeleken met steden als Rome en Barcelon is het een heerlijke rustige stad zowel wat toeristen en auto's betreft. Na wat eten te hebben gekocht zijn we naar het centrum gelopen wat er heel erg goed en gezellig uitziet. Toch heeft de stad ook nog wel dat kille van de oorlog. Gelukkig zijn de prachtige oude gebouwen bewaard of bespaard gebleven en goed onderhouden.

Een pluspunt van dit land is het geld. 92 Dinar is ongeveer 1 euro waard. In de supermarkt zagen we onderandere bier voor 51 dinar. Ongeveer 50 eurocent dus! Om maar een voorbeeld te noemen. Aan de kaart die we in het hotel kregen hadden we echter vrij weinig omdat alle straten in het Servisch zijn geschreven met tekens waar je geen touw aan kunt vast knopen. Soms plakken ze zelfs cijfers in een woord wat het al helemaal onbegrijpelijk maakt! Belgrado heeft ook Trolleybussen (bussen die op elektriciteit gaan) die er dan wel oud en versleten uit zien, maar dat is wel een millieu plus puntje voor de stad.

Terug in het hotel hebben we wat gekookt en kennis gemaakt met een Chineze Canadees, een Cyprioot, een Turkse, een Brit, vier Duitsers en een Zwitser. Een gezellige boel dus! Om een uur of 11 zijn we gaan slapen.

16 Juli, Mestre en reis naar Belgrado

Om 11.00 moesten we uitgecheckt zijn, dit lukte makkelijk. We konden de rugtassen nog een dagje in het hotel achterlaten. Als eerste wilde we een internet café vinden. En natuurlijk niet te duur. In Venetie kan je dit maar beter niet gaan zoeken dus hebben we de eerste de beste regionale trein naar Mestre gepakt van 11.09. Hier vonden we meteen een bakkertje en twee Internet Points. Na twee uur te hebben kunnen internetten pakte we om 13.53 de trein terug naar Venezia Santa Lucia.

Voor het station ligt een drukke vaart met allerlei verschillende bootjes. Vanaf een brug hebben we eerst een tijdje naar de bootjes staan kijken. Echt alles gebeurt hier per boot, we hebben postboten, bagageboten, een onderzeeer, kraanbootjes en boten waar vanalles mee werd vervoerd. Dit moet natuurlijk wel omdat er geen auto's kunnen rijden in Venetie. Vervolgens hebben we nog een paar uur Venetie bekeken en wat eten gekocht voor de volgende reis.

Om 19.00 waren we weer op het station van Venetie, waar we eerst nog wat hebben gefotografeerd gekeken naar wat treinen. Oa de Nachttrein naar Parijs stond klaar om te vertrekken. Het was wel leuk om te kijken watvoor bedden ze hier in hadden omdat wij ook over twee uur in een slaaptrein stapte.

Rond een uur of acht zijn we weer terug naar het hotel gelopen om de rugtassen op te halen, terug op het station om 20:30 stond de trein er al. Alleen konden we er nog niet in. We sliepen in grijs een rijtuig van de Servische spoorwegen dat aan een kant helemaal onder de graffiti zat. Eenmaal binnen was het om te stikken, waarschijnlijk had de wagon de hele dag ergens op een rangeerterrijn in de brandende zon gestaan. On het ruitje tussen onze hut en het gangpad zat een grote ster. De Hut bestond uit drie bedden boven elkaar aan weerszijden. De onderste kon ook functioneren als zitplek als je de middelste opklapte naar de achterwand, die dan functioneerde als rugleuning.

Onze eerste reisgenoot was een Serviesche man die erg moe was en meteen zou gaan slapen als de trein ging rijden. Hij was best wel chagrijnig en drong ons er steeds op aan wat zijn plek was als we er in de buurt kwamen. Op een gegeven moment kreeg hij hevige ruzie met de conducteur van ons rijtuig die bijna met elkaar op de vuist gingen. Deze man zou in het bed onder mij slapen.... Verder sliep er een Finse man en een stelletje uit Spanje in onze hut. We hadden met zn zessen net de goede hoeveelheid bagage om nog enigzins ruim te liggen.

Toen de trein ging rijden om 21.20 werd het al snel wat koeler. In de coupe naast ons zaten twee Canadezen en een andere man met een voor mij onbekende indentiteit, hij deed me een beetje aan een indiaan denken...Iets Mexicaans of zoiets. Na wat hebben gepraat met al die mensen uit verschillende landen wilden we het bar-rijtuig wel zien. Drie rijtuigen verder waren we tot de conclusie gekomen dat de andere mensen het toch nog wat luxer hadden. Het bar-rijtuig was een en al gezelligheid dus besloten we daar maar te blijven. Het zat bijna helemaal vol met Amerikanen die al wat op hadden en best wel luidruchtig waren. Na wat te hebben gedronken en te hebben gekaart met een aardige Australier die in Kroatie geboren was en weer is terug ging naar z'n vaderland besloten we weer terug te gekeren naar ons eigen rijtuig. Het was inmiddels iets over enen en de overg binnendoor naar ons rijtuig bleek afgesloten te zijn. Pas in Zagreb zou hij er af gaan dus hij zat er gelukkig nog wel. In het Italiaanse grensstation Villa Opicina zijn we maar snel buiten om gegaan. Volgens een digitaal bord op het perron hadden we inmiddels 95 minuten vertraging.

Het bedje lag eigenlijk geweldig, vooral door het wiegen van de trein lag ik heerlijk en kwam ik zo in slaap. Het einige wat me uit m'n slaap hield waren de dingen buiten allemaal te zien waren. Al snel kon ik me daar ook vanaf wenden, dus sliep ik heerlijk!

15 Juli, reis naar Venetie

Om 09uur stonden we op en na een klein ontbijtje hebben we alles weer ingepakt en klaargemaakt voor de reis naar Venetie. Om 09.50 stonden we buiten, over een uur zou de trein gaan dus we konden rustig aan doen. Op het station aangekomen stond de Eurostar er al, deze rode hogesnelheidstrein zou ons naar Venetie brengen.

Om 10.50 vertrok hij vanuit Roma Termini. De stoelen zaten heerlijk, de beste die ik deze reis heb gehad! De omgeving waardoor de trein reed was ook prachtig, nu reed hij om de heuvels heen, en niet erdoor. Zodat we een stuk meer zagen. Tussen Firenze Santa Maria Novella en Bologna Centrale heb ik lekker geslapen. Het was toch bijna één lange tunnel.

Om 15.17 arriveerde we in Firenze Santa Lucia. Na een zoektocht van een half uurtje vonden we een hotelletje van 50 euro voor één nacht. Vanaf hier zijn we door de stad gelopen. Via het Campo San Polo (plein) en de Porte de Rialto (beroemde brug) zijn we naar het Piazza San Marco gelopen. Dit prachtige grote plein was helaas toneel van een aankomend concert, waardoor het halve plein vol stond met zwarte hekken en geluids en licht palen. Vanafhebben we een stukje langs het water gelopen opzoek naar een leuk tentje om te eten. Uiteindelijk hebben we ergens midden in de stad wat gevonden wat betaalbaar was en waar nog plaats was.

Een geweldige stad als Venetie zal je jammer genoeg nergens anders vinden. Dat er geen auto rijdt en alles met de boot moet geeft wel een hele andere sfeer aan een drukke toeristische stad. Als je een romantische stad wilt bezoeken, dan is het Venetie wel. Alleen al die gondeltjes!

Rond tienen waren we terug in het Hotel.

14 Juli, Rome

Omdat het kamertje pal naast het drukke spooremplacement van Roma Termini ligt werden we al om 09.00 s'ochtends uit ons bed gedenderd door de contstand langs rijdende treinen.

Na het ontbijt zijn we eerst met de metro naar Vaticaanstad gegaan. Ik vond de omvang van het plein vooral indrukwekkend met de twee enorme halfrond gebouwen bestaande uit zuilen er omheen. Op elke zuil stond een ander heilig beeld van ongeveer twee meter hoog. Het was vooral heel erg warm op dit met touristen en chinezen bezaaide plein!

Vanaf hier zijn we te voet verder gegaan naar onder andere het Colloseum, waar we weer de metro terug naar het station hebben gepakt. Hier hebben we nog wat eten gekocht en zijn we terug gelopen naar het gebouw waar onze kamer zich in bevond. Rome vond ik een hele mooie stad met prachtige gebouwen. Alleen moet je er niet de hele dag in rondhangenmet dit weer. De termometer gaf steeds 36 graden aan en het verkeer was een gekkehuis. Als je hier een paar dagen wilt zijn kan je het beste vroeg opstaan en dan tot het middaguur Rome in.

We hadden goede verhalen gehoord over het nachtleven van Rome, dus dat wilde we ook wel is uitproberen. Alleen hadden we geen specifieke plek waar we heen konden gaan. We kwamen wel op gezellige plekjes waar veel mensen rondhingen, maar ook niet meer dan dat. Na een enorme wandeling door Rome staakte we de zoektocht en waren we om een uur of drie weer terug.