22 juli, Praag

Vandaag had ik met een kennis uit Nederland afgesproken om wat te gaan fotograferen rond Praag op wat stations. Joost wilde graag de Tour kijken, dus die zocht een cafetje op. Het was wel een hele warme dag vandaag dus we hebben vooral in de schaduw gestaan, als er wat moois kwam zochten we de zon weer even op. Er ging deze dag dan ook genoeg water doorheen, zo'n 5 liter bij mij alleen.

In de avond hebben Joost en ik elkaar weer gevonden en hebben we heerlijk staan koken in het keukendje van het Hostel.

Een leuke dag, maar zonder veel bijzondere verhalen ;-)

21 juli, Reis naar Praag

Om elf uur kwamen we aan in Boedapest, onderweg had onze slaaptrein EN472 een vertraging van ruim 130 minuten opgelopen. Dat maakte allemaal niets uit, want zo konden we na een vermoeiende dag lekker uitslapen. In Boedapest hebben we eerst wat eten en gekocht, toen kon het wachten beginnen want de trein naar Praag ging om 13.21. We hebben de tassen op het perron neergelegd en zoals zovaak als bankje gebruikt. Gelukkig kwam er op een gegeven moment wel een bankje vrij om op te zitten.

De trein kwam al om 12.50 binnen, dus we konden rustig een plekje zoeken. In grote tegenstelling tot het vorige land vertrok deze trein wel precies op tijd. Het eerste stukje van de reis was mooi langs de Donau en de heuvels en kastelen eromheen. De trein ging via Bratislava waardoor ik er ook is overdag doorheen kwam en iets van het land kon zien, niet zo bijzonder. Af en toe wat heuvels en verder een glooiend landschap vol graan en vooral zonnebloemen. Na de hoofdstad kwam de grensplaats Kuty waarna we Tsjechie in reden. Hier was de rit vanaf Brno prachtig, veel hoge heuvels, bossen dorpjes en riviertjes. Jammer genoeg kon er geen een raam open en was er moderne airco in de trein (wat niet jammer was) waardoor ik niet even uit het raam kon hangen. Vanaf Brno ging het snel en we waren optijd in Praag.

De zoektocht naar een Toeristen infobalie was lastig, maar hij was er wel. Hier hadden ze een hostel voor ons. Deze was op een klein half uurtje lopen van het Hlavni Nadrazi (hoofdstation). Na een douche en een verfrissend wandelingetje door de straten zijn we maar snel gaan slapen.

20 juli, Karpaten & Busteni

De wekker ging om 7u15, we moesten om 08.20 de trein hebben naar Busteni. Hier hadden we wel wat geluk bij nodig omdat we de bus naar het station net aan en rennend konden halen. De trein had wel maar een half uur vertraging, maar je kunt er maar beter wat eerder zijn in Roemenie. Je weet het maar nooit.

De treinreis was prachtig, heel veel bochten, rivieren en bergen. En gezien de bejaarde trein geen verlichting had was het in de tunnels zo donker dat je echt helemaal niks meer zag. Er waren wel wat wolken maar niet zo veel dat de bergen er achter verdwenen. Na een uur rijden en 37 km afgelegd te hebben kwamen we aan in Busteni, er stonden nergens bordjes naar de kabelbaan, maar na wat lopen zagen we hem al liggen. Daar ergens zou logischerwijs ook de/een wandeling moeten zijn , en inderdaad, de wandeling begon bij het skidorpje rond de kabelbaan.

De eerste meters gingen over een asfaltweg, maar al snel sloeg te route rechtsaf het bos in. Niet heel stijl of lastig, maar gewoon een wandelpad. We moesten een soort blauw/wit geblokt figuur volgen, die op een gegeven moment links een wat smaller bospaadje in dook. Hier werd het echt een avontuur, wan het pas was smal en soms erg stijl. Er waren op sommige stukjes ook gammele trappetjes aangelegd waar je een enkele keer ook maar beter omheen kon klimmen. De wandeling werd lastiger en lastiger, en het ravijn aan de rechterkant dieper en dieper, misschien waren andere wandelaars op gimpen al lang afgehaakt, wij niet :-)

Na ruim een uur wandelen kwamen we bij een beek aan, waar we eventjes met onze voeten hebben gebaden in het veels te koude water en de 2,5 liter fles hebben hervuld. Vanaf hier ging het wat makkelijker in een wat minder dicht bos, maar al snel na 20 min liepen we dat bos ook uit en waren de bomen vervangen voor struiken en gras/bloemen. Het was hier bij vlagen erg lastig en je moest dan ook vaak met touw of kabel aan een hand naar boven klimmen. Na nog een uur lastig te hebben geklommen kwamen de stapelwolken wel erg dichtbij, net als het rommelen in de verte, de bergtop bovenons zat al in de wolken. We moesten zeker nog een half uur klimmen en hadden geen geld voor de kabelbaan terug, dus het was een groot risico om door te wandelen. Omdat dat ook zeker 2,5 tot 3 uur duurt.

Hier hebben we maar besloten om de lastige klim naar beneden te wagen. Onderweg kwamen we nog af en toe mensen tegen naar boven. Bij de beek zijn we weer gestopt, omdat jet weer helemaal was opgeklaard zijn we hier een uurtje gebleven om wat uit te rusten en tijd te rekken. Hadden we dat maar niet gedaan, want na vijf minuten lopen begon het te regenen. Al snel waren we bij het bos waar we wat droger waren, maar het ging harder en harder en de bomen boden geen droog dak meer voor ons. Het was vanaf de beek al rennen naar beneden wat ook risico's met zich mee bracht, maar zeiknat wilde ik liever niet worden. Maar ook het rennen had niet zoveel zin, want na een half uurtje was alles door en door nat. Joost had een regenjas mee dus hij had nog een door t-shirt. Zijn rugtas die waterdicht moest zijn was ook al vanbinnen nat aan het worden, maar de afdaling ging een stuk sneller ookal was die 10x lastiger met een in een modderstroom veranderd voetpaadje.

Eenmaal beneden aangekomen in het skidorpje moesten we nog 10 minuten naar het echte dorp, hier hebben we een handdoek gekocht en in het station gewacht. De trein kwam 20 minuen te laat en door de koude wind die er beneden stond was het niet aangenaam op het perron. Al met al was het wel jammer van de regen, maar de wandeling was prachig, je kon heel erg ver kijken en het klouteren tussen de rotsen en de beekjes beviel ons wel. Na een uur treinen kwamen we weer aan in Brasov waar de tassen vanaf vanmorgen in een kluis zaten, hier hebben we droge en vooral dikke kleren aangedaan.

In de bus naar het centrum om wat te eten waren twee Roemeense meisjes erg geinteresseerd in ons en onze taal. Ze hebben ongeveer 15 minuten tot aan de tafel meegelopen, ik vond het wel leuk maar had ook een ongelovelijke honger en ze gingen wel weg toen we gingen zitten om te bestellen. Ondertussen had ik ook een nieuwe tas gekocht bij een Nike winkeltje, het was immers de goedkoopste die ik had gezien. De rits van mijn tas is helemaal kapot en het Interrail tasje was ook na een dag wandelen versleten.

Om 22.15 ging de trein die bij aankomst om 21.45 nog niet met vertraging stond aangekondigd. Dit werden er uiteindelijk wel 50...Deze trein zou ons naar Boedapest brengen waar we moesten overstappen voor een nieuwe bestemming.

19 juli, Kasteel Bran

Vandaag zouden we oorspronkelijk gaan wandelen in de bergen rond Busteni, zo'n 40 kilometer verderop. De wekker ging om 7uur omdat we om 8.20 de trein zouden hebben, echter werden we pas rond een uur of tien wakker. Hierdoor hebben we maar besloten om naar Bran te gaan, daar licht het beroemde Dracula kasteel van Roemenie. Er zijn er eigenlijk twee, maar deze is het beste te bereiken.

Vanaf het centrum ging er een bus naar een busstation waar we moesten overstappen op een andere grotere bus die ons naar Bran zou brengen. Het was nog steeds erg warm, zo ook in de bus. De rit was ongeveer 45 minuutjes en ook weer erg mooi, de muziek niet. Deze bestond uit een soort Roemeense slager-achtige muziek... In deze bus zaten ook twee Nederlandse meisjes uit Rotterdam, meer Hollanse invloed in Roemenie dus :-)

Bij aankomst liepen we eerst de verkeerde kant op, maar na wat meters terug gelopen te hebben vonden we een touristisch centrumpje waar allerlei houten kraampjes stonden. Bij een soort houten poort die ze in de stijl van het kasteel probeerden te maken kochten we een toegangskaartje. Het kasteel lang prachtig bovenop een berg, na een stijle wandeling kon je na een controle naar binnen. Het kasteel was opvallend helemaal wit vanbinnen, de vloer en houte steunbalken waren niet wit maar bruin. Verder zag je veel oude kachels en ander oer-oud meubilair. Na ongeveer 30 minuutjes waren we het kasteel wel weer door.

Zo groot was het namelijk niet, op het binnenpleintje stonden zo'n tien Nederlanders mijn vakantiegevoel een beetje te verstoren, daar zijn we maar snel langs gelopen :-D Na de wandeling naar beneden had je links een mooie grote vijfer waarlangs we hebben gegeten, er zwommen ook heel wat gras-karpers die ook mee mochten eten.

De reis terug ging met een mercedes-sprinter busje, wij zaten samen met de twee Nederlandse meisjes helemaal achterin op een soort houten plank omdat er geen plek meer was. We raakten wat in gesprek en zo zijn we samen naar het centrum van Brasov gegaan, hier gingen wij weer een andere kant op om wat te eten. Dat ging deze keer voor de verandering bij een pizzaria, die wel heel erg goedkoop was. (9.50 Lei, 2,3 euro) voor een goed maal. Hierna zijn we naar huis gegaan en wat in gesprek geraakt met de bewoners. In de avond begon het nog ontzettend hard te onweren en te regenen. De weg naast het huis veranderde in een kolkend riviertje en de bliksem sloeg drie keer 50 meter verderop in. 1 keer zelfs in de vorm van een bol aan de overkant..!

Met weer wat volven en berengejank op de achtergrond gingen we slapen.

18 Juli Brasov

Na een heerlijke nacht slapen in een heerlijk bed stonden we rond een uur of tien op. We hadden voor vandaag geen concrete plannen om iets te gaan bezoeken, gewoon een beetje de stad bekijken en wat rondlopen.

Dat hebben we dan ook gedaan, het is een prachtge stad met een super gezellig centrum waaronder een lange winkelstraat en een mooi pleintje. Onze kamer zit op een steenworp afstand daarvan, dus we hebben alles binnen handbereik.

We zijn we na een wandelingetje door de stad richting de bergen gelopen. Als je de stadsmuur passeert loop je het bos al in, waar je aan de voet van een redelijk hoge berg bent. Er is een kabelbaan naar boven waarmee je binnen twee/drie minuten in een bakje naar boven word gebracht, de prijs is 8 Lei voor naar boven of naar beneden (2 euro). En ook hier heb je Nederlanders! Deze zaten in dezelfde kabelbaan als wij, twee dames en een engelse jongen. Toen we boven kwamen was daar eerst een restaurantje van beton waarvandaan je geen uitzicht had, een beetje raar voor zo'n plek maargoed. Na vijf minuutjes lopen kwam je bij een paar enorme letters waar op z'n 'hollywoods' BRASOV staat geschreven, deze zijn van kilometers afstand al te zien. Vanaf hier kon je ook kilometers ver kijken en had je een mooi uitzicht over de stad.

Je kon alles ook te voet doen, dus dat hebben we naar beneden gedaan, het was geen zware wandeling want het ging zigzaggend naar beneden. Ook hier kwamen we de Nederlanders natuurlijk weer voor de 5de keer tegen. Beneden hebben we nog een paar keer de binnenstad afgelopen opzoek naar een kroeg met de Tour, helaas niet gevonden. Ik was ook opzoek naar een tas met een rits, die van mij heeft het begeven. Als laatste wilde ik nog een korte broek maar ook die heb ik niet naar mijn smaak gevonden, we weten nu wel hoe de stad eruit ziet :-)

In de avond hebben we bij de mac gegeten, omdat we in het huisje niet kunnen koken, dit was uiteraard zoals alles voor bijna niets :-) In de stad was ook een indianen bandje aan het spelen waar veel mensen bij stonden te kijken, dat maakte het wel gezellig. Rond zevenen zijn we naar het huisje gelopen en hebben we nog wat gekletst met de bewoners die allebei bij de Roemeense spoorwegen hebben gewerkt. Net zoals de avond ervoor hoorden we weer een hard gebrul uit het bos komen, wieweet wel een beer...want ik had nog nooit zoiets gehoord. Soms hoor je in de verte ook hoog gejank wat me aan wolven doet denken, we zitten heel dicht bij het bos, maar wel op de 2de verdieping geukkig! Volgens de bewoners komen de wolven wel is tot in de tuin van het gebouw...

17 juli, Sighisoara

Toen ik wakker werd, was mijn eerste reactie gedachte: Camera! Het was prachtig. We reden door de bergen en het was hier en daar nog erg mistig, met de opkomende zon zorgde dat voor een mooi sfeertje. Het was toen half zeven. De trein zou om half acht aan moeten komen in Brasov, maar dat werd wel een uurtje later omdat het in Hongarije niet opschoot.

Aangekomen in Brasov werden we bij het verlaten van het station aangesproken door een man die een slaapplek voor ons had. Hij zag er wel betrouwbaar uit, en het is ook wel makkelijk dat je niet helemaal hoeft te zoeken. Hij had een stokoude Dacia, zoals er zoveel van rond rijden in Roemenie. De man wilde ons vanalles laten zien in de stad en bood ook nog rondritjes aan naar kastelen in de buurt, maarja, eerst maar is zien in wat voor huis we terecht zouden komen. Het is een schattige woning op de tweede verdieping waar twee oude mensen wonen (zijn oom en tante). Alles in het huis lijkt en is misschien wel antiek en er liggen overal tapijten en wolle kleden. Het uitzicht is wel prachtig op een enorme heuvel die boven Brasov uit torend, ook de locatie is goed, want binnen drie minuten lopen zit je middenin het centrum.

Om 10.58 hebben we de trein naar Sighisoara gepakt, het was een soort van Intercity die op wel wat meer stations stopt, maar het comfort was prima. Wel had de trein +20 in Brasov en +70 minuten vertraging bij aankomst in Sighisoara. Meteen bij aankomst hebben we de terugtrein geboekt, wat wel een IC was.

Het is een prachtig stadje tegen een heuvel op met mooie middeleeuwse gebouwen, vanaf boven op de heuvel heb je een mooi uitzicht over een groot dal. Het viel wel op dat het erg rustig was, zeker voor een zaterdag. Toeristen waren er zeker, maar veel minder dan dat ik gewend was van dit soort plaatsen. Er waren ook niet zoveel cafetjes en winkeltjes, wat wel minder gezellig was. Aan het einde van de middag hebben we een hele goedkope en vooral lekkere pizza gegeten en zijn we naar het station gelopen. We waren precies optijd, maar de trein had +40.....Om de havenklap kwamen er sigeuners om geld of eten bedelen op het perron, wat op een gegeven moment wel een beetje irritand was. Joost had net een enorm brood van de dag ervoor uit Hongarije in de prullenbak gegooid,5 minuten later werd het alweer eruitgepakt.

De trein was heerlijk, wel een iets te goede airco waardoor het een beetje koud was. Er was een barretje en bij elke plek een tafeltje waar wij zaten. Wel reed de trein erg langzaam waardoor de vertraging opliep naar +95 :-O Om 21.09 kwamen we weer aan in Brasov, wat eigenlijk 19.34 moest zijn. Na een lange zoektocht naar het huisje vonden we het eindelijk, je kon nergens meer een kaart krijgen dus dat was wel wat lastig.

Van elf tot twaalf zijn we nog even de stad in gegaan wat wel heel erg gezellig was, we hebben niemand gesproken, maar de sfeer was er.

16 juli, Boedapest

Het was erg warm vannacht dus slapen ging bij ons alebei erg moeizaam, maar we moesten om 10 uur uitgecheckt zijn dus echt uitslapen zat er niet in. Om negen uur ging de wekkerdus na een douche en te hebben ingepakt stonden we weer buiten. Onze spullen konden wel in een bagageruimte geplaatst worden.

We hadden gisteren al heel wat gezien van de stad dus echt een doel hadden we vandaag niet. We zijn vooral van park naar park gegaan om onder de bomen te schuilen voor de hitte. Ook zijn we een paar uur opzoek geweest naar een internetcafe, die zijn altijd moeilijk te vinden.....TOT je er 1 hebt gevonden en na een bezoekje weer buiten staat,dan zie je opeens de 1 na de ander.

Omdat we het park wel weer hadden gezien zijn we met de tram langs de donau gereden, deze tram hadden we al tigkeren genomen omdat lopen wel erg ver was. We zagen niemand ooit een kaartje afstempelen (mogelijkheid was er wel), en er was nergens een mogelijkheid om een kaartje te kopen dus wellicht was het gratis. Een halte later stapte er twee meisjes in die er niet Hongaars uitzagen. Weer een halte later stond er opeens iemand met een wit hemd voor onze neus met het logo van de trammaatschappij erop, hij wilde een kaartje zien. De twee meisjes die uit Engeland bleken te komen begonnen een verhaal op te hangen dat ze niet wisten waar je een kaartje kon kopen, wat wel echt waar was. Ik stond op en vroeg de man dan ook of ik een kaartje bij hem kon kopen, dat kon niet, we konden wel een boete betalen..... Bij de volgende halte moesten we er alle vier uit, en daar ging de discussie dan ook verder. Wij wisten totaal niet waar je een kaartje kon kopen,en ik wilde dat wel ter plekke doen bij de beste man, maar dat vond hij geen goed plan. De twee meisjes begonnen overstuur te raken toen de man begon over een boete van 16.000 Forint (58 Euro), als je die niet meteen kon betalen werd je ingerekend en moest je 45.000 Forint (160Euro) betalen. Ik bleef maar doorhameren dat er echt geen mogelijkheid was om ergens een kaartje te kopen en dat mensen tegen ons hadden gezegt dat dat in de tram kon. Maar de man (1 van de vijf om ons heen) wilde 16.000 contant zien, of dat ik naar de bank zou gaan. De twee Engelsen begonnen nu tranen te krijgen, en dat leek de man wel te raken, maar hij geloofde niet dat we geen geld hadden omdat we helemaal hierheen zijn komen reizen, wel begrijpelijk. Maar opeens maakte de man een wuifgebaar en hij stapte in de tram, wij liepen met z'n vieren weg en de tram reed verder.

Na even kennis gemaakt te hebben met de 17 en 19 jaar oude meisjes bleek dat zij ook alles bij elkaar hadden gelogen om onder die boete uit te komen. Ook dat huilen was deels nep, want ze waren wel geschrokken. Het enige wat we allemaal wel meenden was dat je nergens een kaartje kon kopen, en we weten nu nog steeds niet waar....Na een wandeling door de stad gingen we beiden weer een andere kant op. Hebben we TOCH nog wat meegemaakt vandaag :-)

Onze slaaptrein naar Brasov (Roemenie) zou om 19.13 gaan en het was inmiddels 17.00. Na wat eten ingeslagen te hebben en de tassen te hebben gepakt zijn we met de metro (met kaartje!) naar Keleti-Pu gereden. Daar hebben we ons avond eten, dat vandaag bestond uit kwartk+musli. De trein was optijd weg, maar liep wel veel vertraging op onderweg in Hongarije, maar dat maakte niet zoveel uit omdat het best gezellig was met twee Zweedse gasten die naar Boekarest gingen.

15 Juli, Boedapest

Met maar een minuutje of 15 vertraging en een goede nachtrust arriveerde we om negen uur in Boedapest Keleti-Pu. Het handige aan dit station is dat er bij de Tourist-Information altijd een aantal mensen staan die hun Hostel(s) promoten. Een goed plekje was dus gauw gevonden! We werden door de organisatie gratis met een busje naar het Hostel gebracht. Deze lag tegenover de Donau, op het moment van inchecken was onze kamer nog niet vrij. Om twee uur was dat wel het geval, gelukkig hadden ze een bagage-depot waar onze rugtassen in konden.

Als eerste zijn we de Donau overgestoken naar een in een grot uitgehouwen kerkje, hierna zijn we de heuvel beklommen waarvan je een prachtig uitzicht over de stad hebt. Hier was ook een restaurantje waar we wat hebben gedronken, het belangrijkste was wel dat er schaduw was en dat de Ice Tea koud moest zijn....want warm was het, 36 graden! Na een rondwandeling door de stad, langs het parlementsgebouw en de 'main shopping street' zijn we weer naar het hostel gegaan om ons daar te instaleren. De bedden waren beter dan de vorige, dus dat was al een pluspunt, ook de ramen konden wagewijd open. Het enige minpuntje was de ranzige keuken waar we niet in durfde te koken.

Hierna zijn we weer de stad in gegaan, naar de oude vesting op een heuvel, waarvandaan je OOK een prachtig uitzicht hebt op de hele stad. Hier hebben we gezocht naar een restaurantje, maar goedkoop waren deze niet. Uiteindelijk hebben we in de stad zelf wat gevonden wat helaas erg tegenviel wat betreft de kwaliteit van de pizza's. Het enige wat we nog moesten doen was het reserveren van de volgende trein naar Roemenie (Brasov of Sighisoara) voor de volgende dag, dit was ook snel gebeurt.

Na nog een nachtwandelingetje over de brug en weer terug om even af te koelen rond twaalven zijn we gaan slapen.

Tot snel, mijn trouwe lezers!