De wekker ging om 7u15, we moesten om 08.20 de trein hebben naar Busteni. Hier hadden we wel wat geluk bij nodig omdat we de bus naar het station net aan en rennend konden halen. De trein had wel maar een half uur vertraging, maar je kunt er maar beter wat eerder zijn in Roemenie. Je weet het maar nooit.

De treinreis was prachtig, heel veel bochten, rivieren en bergen. En gezien de bejaarde trein geen verlichting had was het in de tunnels zo donker dat je echt helemaal niks meer zag. Er waren wel wat wolken maar niet zo veel dat de bergen er achter verdwenen. Na een uur rijden en 37 km afgelegd te hebben kwamen we aan in Busteni, er stonden nergens bordjes naar de kabelbaan, maar na wat lopen zagen we hem al liggen. Daar ergens zou logischerwijs ook de/een wandeling moeten zijn , en inderdaad, de wandeling begon bij het skidorpje rond de kabelbaan.

De eerste meters gingen over een asfaltweg, maar al snel sloeg te route rechtsaf het bos in. Niet heel stijl of lastig, maar gewoon een wandelpad. We moesten een soort blauw/wit geblokt figuur volgen, die op een gegeven moment links een wat smaller bospaadje in dook. Hier werd het echt een avontuur, wan het pas was smal en soms erg stijl. Er waren op sommige stukjes ook gammele trappetjes aangelegd waar je een enkele keer ook maar beter omheen kon klimmen. De wandeling werd lastiger en lastiger, en het ravijn aan de rechterkant dieper en dieper, misschien waren andere wandelaars op gimpen al lang afgehaakt, wij niet :-)

Na ruim een uur wandelen kwamen we bij een beek aan, waar we eventjes met onze voeten hebben gebaden in het veels te koude water en de 2,5 liter fles hebben hervuld. Vanaf hier ging het wat makkelijker in een wat minder dicht bos, maar al snel na 20 min liepen we dat bos ook uit en waren de bomen vervangen voor struiken en gras/bloemen. Het was hier bij vlagen erg lastig en je moest dan ook vaak met touw of kabel aan een hand naar boven klimmen. Na nog een uur lastig te hebben geklommen kwamen de stapelwolken wel erg dichtbij, net als het rommelen in de verte, de bergtop bovenons zat al in de wolken. We moesten zeker nog een half uur klimmen en hadden geen geld voor de kabelbaan terug, dus het was een groot risico om door te wandelen. Omdat dat ook zeker 2,5 tot 3 uur duurt.

Hier hebben we maar besloten om de lastige klim naar beneden te wagen. Onderweg kwamen we nog af en toe mensen tegen naar boven. Bij de beek zijn we weer gestopt, omdat jet weer helemaal was opgeklaard zijn we hier een uurtje gebleven om wat uit te rusten en tijd te rekken. Hadden we dat maar niet gedaan, want na vijf minuten lopen begon het te regenen. Al snel waren we bij het bos waar we wat droger waren, maar het ging harder en harder en de bomen boden geen droog dak meer voor ons. Het was vanaf de beek al rennen naar beneden wat ook risico's met zich mee bracht, maar zeiknat wilde ik liever niet worden. Maar ook het rennen had niet zoveel zin, want na een half uurtje was alles door en door nat. Joost had een regenjas mee dus hij had nog een door t-shirt. Zijn rugtas die waterdicht moest zijn was ook al vanbinnen nat aan het worden, maar de afdaling ging een stuk sneller ookal was die 10x lastiger met een in een modderstroom veranderd voetpaadje.

Eenmaal beneden aangekomen in het skidorpje moesten we nog 10 minuten naar het echte dorp, hier hebben we een handdoek gekocht en in het station gewacht. De trein kwam 20 minuen te laat en door de koude wind die er beneden stond was het niet aangenaam op het perron. Al met al was het wel jammer van de regen, maar de wandeling was prachig, je kon heel erg ver kijken en het klouteren tussen de rotsen en de beekjes beviel ons wel. Na een uur treinen kwamen we weer aan in Brasov waar de tassen vanaf vanmorgen in een kluis zaten, hier hebben we droge en vooral dikke kleren aangedaan.

In de bus naar het centrum om wat te eten waren twee Roemeense meisjes erg geinteresseerd in ons en onze taal. Ze hebben ongeveer 15 minuten tot aan de tafel meegelopen, ik vond het wel leuk maar had ook een ongelovelijke honger en ze gingen wel weg toen we gingen zitten om te bestellen. Ondertussen had ik ook een nieuwe tas gekocht bij een Nike winkeltje, het was immers de goedkoopste die ik had gezien. De rits van mijn tas is helemaal kapot en het Interrail tasje was ook na een dag wandelen versleten.

Om 22.15 ging de trein die bij aankomst om 21.45 nog niet met vertraging stond aangekondigd. Dit werden er uiteindelijk wel 50...Deze trein zou ons naar Boedapest brengen waar we moesten overstappen voor een nieuwe bestemming.