Om ongeveer 10.30 werd ik wakker. Rond elf uur zijn we de stad in gelopen opzoek naar een bakker, we moesten nog ontbijten. Na wat brood te hebben gegeten in de schaduw van een groot stambeeld op het Republika plein zijn we opzoek gegaan naar een internet cafe. Dit was zo makkelijk nog niet, dus na een half uur nog niks gevonden te hebben besloten we het in een elektronica winkeltje te vragen. Volgens de man die daar werkte kon je in een Mac Donalds in de buurt internetten. Ik geloofde het al niet maar toch zijn we er heen gelopen. Inderdaad hadden ze hier geen internet. Weer terug op het Republika hebben we het nog is gevraagd en aan de overkant van het plein zat een enorm internet cafe. Hier hebben we 2,5 uur kunnen internetten.

Hierna zijn we naar het station van Belgrado gegaan om de trein naar Sofia van de volgende avond te reserveren. Deze trein ging om 21.15, aangezien de prijs (1000 Dinar, 10 euro p.p) hadden we een twee persoons kamertje gereserveerd. Na eventjes te hebben rondgekeken op het oude en stille station van Belgrado zijn we weer naar het centrum gegaan waar we wat hebben gegeten voor de avond. Inmiddels was het al rond acht uur toen we terug in het Hostel waren. Het was erg gezellig daar met Pambos uit Cyprus, Pedro, de Argentijnse Zwitser die zes talen sprak, een Chineze Canadees, een Nederlandse man met zijn vriendin uit Estland en een Brit.

Om een uur of elf zijn we naar buiten gegaan om het nachtleven van Belgrado(, dat de beste stad van Europa zou zijn op dat gebied,) te gaan proberen. Na een uurtje te hebben rondgelopen kwamen we terrecht in het Kalemegdan Park, waar we muziek hoorde. Dit bleek een soort van klassiek orkest te zijn dus dat werd hem niet. Via een aardige Servier kwamen we in een gezellige kroeg terrecht, dit was alleen niet echt helemaal wat we zochten dus na een drankje zijn we ook hier weer weg gegaan en de stad weer in gelopen. Het was wel druk op straat, maarja, waar gaat iedereen heen was de vraag. Volgens Pambos, de Cyprioot in het Hostel, waren er een paar clubs bij de rivier. Na een erorme brug te zijn gepasseert zagen we inderdaad wat gezellige soort boten in het water liggen waar muziek uit kwam. De eerste was prive dus zijn we bij te tweede naar binnen gegaan.

Het was heel erg gezellig en druk binnen, het bestond uit 3 verdiepingen waarvan de bovenste twee gebruikt werden als dansvloer. De sfeer was erg goed en de muziek ook. Na anderhalf uur werd ik opeens hard aan de kant geduwd, vervolgens kreeg ik nog een duw en een stomp in m'n maag. Tot zover want de security bracht hem naar buiten. Ik had geen idee wat de rede was, maar ik was het al snel weer vergeten en ging vrolijk verder. Toen het kwart over drie was besloten we naar buiten te gaan omdat de tent binnen een half uur toch zou sluiten. Omdat Dennis eventjes naar het toilet moest ging ik eventjes op het balkon kijken. Er stonden heel veel mensen buiten en ik had er al niet zo'n goed gevoel over. De enige weg was een loopbrug over het water naar de kant. We liepen weer richting de brug. Na 30 meter kreeg ik opeens een harde klap tegen m'n achterhoofd, mijn eerste reactie was heel hard weg rennen en dat was maar goed ook. Toen ik heel eventjes achterom keek zag ik dat ik gevolgd werd door minstens 4 gasten die ons waarschijnlijk hadden staan opwachten om een onbekende rede. Ik rende voor m'n leven want ze waren met veel en best breed, daarbij dus ook erg agressief. Ik merkte dat ik een stuk sneller was en eenmaal op de hoge brug kon ik een beetje overzien of ze nog achter me aan zaten. Opeens zag ik iemand naar de trap rennen dus ik besloot maar weer te gaan rennen. Midden op de brug was het stil. Ik vreesde het ergste voor Dennis omdat ik hem niet meer zag, maar terug gaan was voor mij ook geen optie. Ik wilde net SMS'en dat ik naar het Hostel was toen ik hem opeens aan zag komen rennen. We waren allebei dood op, in de verte doemde een rennend persoon op dus we begonnen weer te rennen. In een steegje konden we eindelijk eventjes uitrusten. Dennis had een klap tegen zijn kaak gehad maar was verder okey. Opeens verscheen er weer een rennend persoon aan het einde van de steeg dus we moesten weer rennen.

In het Hostel hebben we eerst wat gedronken en een kwartier op de bank zitten uithijgen. Ik probeerde een rede te vinden voor die gasten om ons aan te vallen, maar die vond ik niet. Misschien dat zij ons of mij als de rede zagen dat een van hun naar buiten moest? Eenmaal in bed kon ik nog niet goed slapen. De Zwiter, Pedro, zette de Airco uit en liep de kamer uit, een meisje zette hem weer aan en liep de kamer ook uit, Pedro kwam weer terug en zette hem weer uit. Vervolgens kwam dat meisje weer terug en zette hem weer aan. Het laatste wat ik hoorde was dat Pedro hem weer uit zette. Dit geweldige tafereel deed me het voorval van de afgelopen avond gelukkig even vergeten.

Jammer genoeg was het nachtleven van Belgrado niet zoals we het ons hadden voorgesteld. Maar afgezien van het laatste uur heb ik het wel gezellig gehad!