Om 05.30 werden we wakker gemaakt voor paspoort controle. We stonden ergens midden op een rangeer terrijn in Slovenie. Ik lag nog heerlijk dus ik viel zo weer in slaap. Toen we van locomotief moesten wisselen bij de grens werd ik weer wakker. Tot aan Zagreb heb ik ook weer geslapen. Hier werd ons rijtuig van de rest van de trein, die naar Boedapest ging, gescheiden wat wel heel erg apart was. Er kwam een kleine diessellocomotief voor die ons een paar sporen verder rangeerde. Vervolgens werden we weer meegenomen naar hetzelfde perron alleen 100 meter verder, hier werden zes rijtuigen achter onze wagon geplaatst. Dit rangeren ging er niet bepaald rustig aan toe. Het remmen deden ze niet voorzichtig...zacht uitgedrukt... Er viel dus nog wel is wat om. In Zagreb stapten alle 50 Amerikanen uit, die dat ook niet zachtjes deden, hier moest natuurlijk ook nog eventjes naar gezwaaid worden!

De rest van de reis verliep goed, in Kroatie kregen we 3 keer paspoort controle en in Servie 1 keer. Iets voor Belgrado kwamen we langs woonwijken die je normaal alleen op het journaal ziet. Deze mensen wonen in huizen die gemaakt zijn van alluminium golfplaten, hout en textiel. Als je daar dan als 'rijke westerling' langs komt is dat best ontroerend om te zien!

Om 13.40 kwamen we aan in Belgrado, dus ongeveer anderhalf uur vertraging die we in Italie hadden opgelopen. Aan het einde van het perron stond een man die aan ons vroeg of we opzoek waren naar een Hostel. Dit waren wij natuurlijk, zijn prijs was 10 euro per persoon per nacht (pppn).Dit was zijn eigendom, vandaar de lage prijs vertelde hij. Hij zij ook dat het er allemaal heel erg goed uitzag binnen. Natuurlijk wilden we dit eerst met onze eigen ogen zien, want voor die prijs..... Dit bleek echt waar, het apartement was voorzien van alle luxe en de mensen waren heel erg behulpzaam. De Airco deed het goed en ze hadden van die gaasramen waarmee je de vele muggen tegenhoudt.

Hierna zijn we nog eventjes de stad in gegaan. Wat ons meteen opviel was het roekeloze rijgedrag van de Serviers. Een rood licht zien ze hier meer als een mogenlijkheid op te stoppen en als het voetgangerslicht groen wordt komen de autos ook nog van alle kanten omdat ze 3 lichten tegelijkertijd op groen gooien.... Vergeleken met steden als Rome en Barcelon is het een heerlijke rustige stad zowel wat toeristen en auto's betreft. Na wat eten te hebben gekocht zijn we naar het centrum gelopen wat er heel erg goed en gezellig uitziet. Toch heeft de stad ook nog wel dat kille van de oorlog. Gelukkig zijn de prachtige oude gebouwen bewaard of bespaard gebleven en goed onderhouden.

Een pluspunt van dit land is het geld. 92 Dinar is ongeveer 1 euro waard. In de supermarkt zagen we onderandere bier voor 51 dinar. Ongeveer 50 eurocent dus! Om maar een voorbeeld te noemen. Aan de kaart die we in het hotel kregen hadden we echter vrij weinig omdat alle straten in het Servisch zijn geschreven met tekens waar je geen touw aan kunt vast knopen. Soms plakken ze zelfs cijfers in een woord wat het al helemaal onbegrijpelijk maakt! Belgrado heeft ook Trolleybussen (bussen die op elektriciteit gaan) die er dan wel oud en versleten uit zien, maar dat is wel een millieu plus puntje voor de stad.

Terug in het hotel hebben we wat gekookt en kennis gemaakt met een Chineze Canadees, een Cyprioot, een Turkse, een Brit, vier Duitsers en een Zwitser. Een gezellige boel dus! Om een uur of 11 zijn we gaan slapen.