Zaterdag en zondag resp. 12 en 13 februari zou ik met ons mam Joost weg brengen naar Birmingham, die gaat daar 3,5 maand stage lopen als onderdeel van z'n opleiding. Zaterdag 12 februari 2011, 07.00. Om acht uur zou de trein gaan dus we hadden een uur tijd om ons klaar te maken voor een reisje naar Schiphol, voor drie van ons door naar Birmingham. Precies optijd stonden we met ons vijven op het perron van Santpoort Noord, de vertrouwde DD-AR was precies optijd en de overstap op Sloterdijk verliep ook perfect. Het weer was regenachtig en donker dus wachten op de bovenste sporen van Amsterdam Sloterdijk is dan geen pretje, enfin, precies volgens schema kwamen we aan op Schiphol. Voor mij routine, gezien ik er elke dag kom. Volgens het bord 'Departures' was onze vlucht KL1423 optijd, inmiddels was het 08.55 en aangezien het vliegtuig pas om 10.35 vertrok en we al hadden ingecheckt kon er nog een drankje genuttigd worden na het afleveren van de twee koffers. Mijn moeder en ik hadden alleen handbaggage maar ik nam ook één koffer voor mijn rekening, dat was goedkoper uiteraard. Na afscheid genomen te hebben van vader en zus liepen we richting gate D14, waar onze Boeing 737 al klaar stond. Het was inmiddels 10.10 dus we waren mooi optijd, wel zat bijna iedereen al in het vliegtuig. Het scannen en de poortjes was weer eens een heel gehannes omdat ik perongeluk een zakmes in mijn rugtas had laten zitten...tja, ik wist geen eens meer dat ik die had :mrgreen: Ook mochten we van een aardige vrouw aan de ene kant van het poortje nog even een pakje IceThea leeg drinken, alleen werd haar collega boos toen ik dat open maakte. We zouden het vliegtuig missen... :| Naja, schoenen, jas en alles weer aan en het vliegtuig in. We vertrokken precies optijd richting de Zwanenburgbaan en na een Delta en een Cityhopper mochten wij dan de lucht in, we werden in onze stoelen gedrukt en daar werd de wereld kleiner om vervolgens na drie seconden te verdwijnen in de grijze wolkenmassa. Boven de wolken was het lekker warm in het zonnetje en na wat foto's begonnen we alweer te landen, de wolken verdwenen en het was nog mooi weer ook boven Birmingham. Precies 54 minuten na vertrek kwamen we na een erg harde landing tot stilstand. Eenmaal in de erg kleine aankomsthal moesten we nog even wachten op een klasgenoot van Joost die met een ander vliegtuig (BMI-Baby) een minuut of tien achter ons aan zat. We hadden een kaart nodig en informatie over het OV, we zouden de trein pakken, dat had ik thuis opgezocht. Dat zou ongeveer een half uur bedragen, alleen moesten we dan wel twintig minuutjes lopen. Volgens de 'locals' was het de beste optie om met de taxi te gaan, naja prima. De taxi was ongeveer 30 pond en deze zette ons recht voor de deur af van de mensen waar Joost en z'n klasgenoot een tijd zouden verblijven. Het waren ontzettend aardige mensen, een jonge lerares en leraar. Deze woonden in een huisje uit 1890 wat compleet was vervallen maar weer was opgebouwd door hun zelf. Al was het nog lang niet af :P Na de introductie gingen we maar even de stad in en lieten we de twee 'teachers' met rust. Op vijf minuutjes lopen van het huis is een bus station waarvandaan heel veel dubbeldekkers :-D naar de stad rijden, zo gezegd, zo gedaan! Uiteraard zaten we bovenin. De stad was heel erg boven onze verwachtingen, met mooie gebouwen, veel restaurantjes, pubs, Subway's en gezellige mensen. Aan het einde van een lange winkelstraat kwamen we op een nieuw plein, omgeven door een immens winkelcentrum. Dit enorme gebeuren was nog twee keer zo druk als Amsterdam centraal om half zes door de weeks, en winkels als Appstore en H&M waren te vol om er nog in de kunnen. Tja, 'zaterdagmiddag half drie, is dat dom? Ja? ' 8-) Maar de grootte ervan was absoluut indrukwekkend te noemen, pal ernaast staat trouwens een fraaie kathedraal. Na al die drukte besloten we wat eten op de gaan zoeken, in een wijkje bij Broad Street (nee niet Way) was het bijzonder gezellig met restaurantjes die wel allemaal propvol zaten om half zes al :!: In een gezellige Pub waar je ook lekker kon eten was nog een plekje vrij gelukkig, onder het genot van een Zeebaars en een Amstel konden we nog een klassieke pot Rugby kijken. Hierna was het afscheid nemen van Joost en zijn klasgenoot, die met de bus weer terug naar hun adres reden. Vlak voordat de deuren sloten gaf ik mijn cadeau die hij in de bus mocht bekijken. Nu moesten Ma en ik opzoek naar het hotel. Op ongeveer tien minuten lopen was het station New Street, wat het centrale station van Birmingham was. Maar de bus was natuurlijk veel sneller, alleen wist geen een bus chauffeur welke bus erheen ging. Het enige wat ze wisten was dat hun bus er in elk geval niet heen ging....Dan toch maar lopen, na een minuut of tien kwamen we aan bij de uitgang van New Street station. De ingang was nergens te bekennen dus dan maar hier erin, via de trap omlaag, een wandeling over het perron en de trap omhoog kwamen we in de centrale hal. Waar moeder eerst een boodschap moest doen ;-) Hierna begaven we ons naar een informatiebalie om info te vragen naar de trein naar Bordesley Railway station. Pal voor ons begon een dronken man apart te doen, in de zin van schelden. Een brede kale man pikte dat niet en vloog er meteen bovenop, we waren wel meteen aan de beurt toen de politie ze opweg hielpen :-D Onze trein ging niet van New Street, maar van Moor Street station. Een wandeling van vijf minuten dwars door het inmiddels verlaten winkelcentrum waar het nog steeds erg warm was. Eenmaal aan gekomen bij Moor Street stond daar een nietsnut in een oranje hesje nutteloos te staan, de reden waarom ik het zo zeg is omdat hij ook echt niks wist van treinen of de kaartautomaat. Na tien pogingen ging dan eindelijk dat briefje van tien Pond in het gleufje van de kaartautomaat, wisselgeld bleef echter uit en inplaats van twee kregen we drie kaartjes. Twee waren vervoersbewijzen en de derde was een ticket waar op stond dat je je wisselgeld op kon halen bij het loket, wat daar op dat moment gesloten was. Er was nergens info over waar de treinen allemaal stopten, enkel de eindhalte was zichtbaar. Een voorbijganger was zo aardig om ons wel het één en ander te vertellen, alleen was dat alles behalve positief. De halte Bordesley was niet meer in gebruik, maar we hadden wel een kaartje....Met de taxi zijn we naar het hotel gereden, omdat dit vervoersmiddel nog het enige was waarop we konden vertrouwen. Het Formule1 hotel stond pal naast een Ibis hotel, waar de receptie ook was. Deze mensen waren niet erg behulpzaam en we moesten maar uitzoeken hoe we binnen kwamen in het gebouw ernaast, want daar was geen personeel aanwezig. We moesten een pasje langs de deur halen om hem te ontgrendelen, alleen lukte dat niet, ja...na 50 keer ging de deur open. Het hotelkamertje stonk nogal dus de eerste actie was het openen van het raam, de lucht trok gelukkig snel weg. We hadden redelijk veel last van luidruchtige dronken en onder invloed van allerlei 'spul' rondlopend schrorriemorrie, maar ik viel wel snel in slaap. Om 9 uur ging de wekker, om 13.05 ging het vliegtuig weer. Tijd zat dus en na een snelle douche verlieten we de hotelkamer, buiten regende het en op één of andere manier stond het halletje (na de lastige deur) vol met mensen. We liepen er met een groet langs, de parkeerplaats op die omgeven was door politieauto's en was afgezet met gespannen linten. Het was duidelijk niet pluis, we liepen tot aan het lint waar een 'bobby' naar ons toe kwam. Deze vertelde ons dat er waarschijnlijk iemand was vermoord in het Ibis hotel, op de begane grond. Er was in elk geval iemand gestorven, en omdat er al een onderzoek liep mocht niemand er langs. Gelukkig moesten we een vliegtuig halen, want dat was een goede reden om er langs te mogen want na een minuut of tien had de aardige agent onze gegevens genoteerd en de vluchtgegevens gecheckt waarna we via een strikte route het parkeerterrein af mochten. Onder het station Bordesley waar geen trein meer stopte was een bushalte, de bus naar het vliegveld ging niet op zondag....dan maar wéér de taxi. Deze bleek op zondag echter twee keer zo duur te zijn, wat uit kwam op een bedrag van 20 pond terwijl we slechts 18.50 bij elkaar konden sparen. Dit was gelukkig geen probleem en we konden vrijuit :-) Op het vliegveld gingen we een ontbijtje zoeken, na wat winkels kwamen we uit bij iets wat nog relatief in de prijs viel. Er was nog een roltrap naar boven waar wellicht een zitplek was, en inderdaad. De hele bovenverdieping was vol gebouwd met terrasjes en restaurantjes waar je uitgebreid kon ontbijten....met een koffie die we daar kochten mochten we er gelukkig plaatsnemen en de beneden bekochte broodjes opeten. Hierna gingen we met een Monorail naar het treinstation, die gratis en vol automatisch was. Op het station wilde ik mijn 10 pond terugvragen bij het loket, echter was hier alleen een 'Virgin' loket terwijl mijn treinkaartje van 'London Midlands' was en dus kreeg ik mijn geld niet terug. Maar na één plaatje op het perron van een treintje was ik alweer tevreden en konden we met de Monorail weer terug naar het vliegveld, inchecken, door de douane en het vliegtuig in. Eenmaal in het vliegtuig, een Embraer 190, moesten we uiteraard de telefoons weer uitschakelen. Die van mij ging uit, die van m'n moeder niet omdat deze nog bij de douane lag. In zo'n bak die door de scan gaat :| We konden niet meer terug. De vlucht ging goed, veel turbulentie en heen en weer geschud maar na 45 minuutjes kwamen we door de bewolking heen en was er land in zicht. We vlogen over Wijk aan Zee, de Hoogovens en via Heemskerk en Beverwijk naar de Polderbaan, een schitterend gezicht! Na tien minuutjes taxiën werden we op het platform neer gezet en moesten we nog een stukje met de bus naar pier-D waar we meteen het telefoonnummer van Airport Birmingham hebben geregeld. Het laatste stuk ging met de trein via Sloterdijk, lekker sprinteren en een DD-AR als mooie afsluiter. De telefoon is weer terecht en broerlief heeft hem vandaag alweer opgehaald van het vliegveld. Al met al weet ik niet of het wel reëel is om zoveel mee te maken in 20 uur, toch is het zo. Als ik er over terugdenk was het een geniaal weekend.....ik was weer is op reis :D